bedrijfsnieuws over Studie pleit voor longbeschermende beademing bij anesthesie

In de operatiekamer bewaken anesthesiologen zorgvuldig de beademingsparameters, aangezien elke ademhaling direct van invloed is op de longveiligheid. Hoewel mechanische beademing tijdens anesthesie routine lijkt, brengt het talrijke uitdagingen en risico's met zich mee. Het selecteren van de juiste beademingsmodus, het bepalen van optimale beademingsinstellingen en het voorkomen van door de beademing veroorzaakte longschade (VILI) zijn cruciale factoren die de uitkomsten en overleving van de patiënt beïnvloeden.

Voor volwassen patiënten die een algehele anesthesie ondergaan met endotracheale intubatie of supraglottische luchtwegapparaten, dient mechanische beademing als het primaire middel van respiratoire ondersteuning. Dit artikel onderzoekt de selectie van de beademingsmodus, de configuratie van de beademingsparameters en longbeschermende strategieën om de klinische besluitvorming en de veiligheid van de patiënt te verbeteren.

De moderne klinische praktijk maakt voornamelijk gebruik van twee beademingsmodi, elk met duidelijke voordelen en toepassingen:

• Drukgecontroleerde beademing (PCV): Deze modus levert ademhalingen af bij een vooraf ingestelde inspiratoire druk, wat het voordeel biedt van het beperken van de luchtwegdruk en het verminderen van het risico op barotrauma, met name voor patiënten met een verminderde longcompliance. Het teugvolume wordt echter afhankelijk van de longcompliance en de luchtwegweerstand, waardoor nauwkeurige monitoring noodzakelijk is om een adequate beademing te garanderen.
• Volumegestuurde beademing (VCV): Deze modus levert een vooraf ingesteld teugvolume met een constante flow, waardoor een consistente beademing wordt gewaarborgd. Hoewel VCV stabiele teugvolumes levert, kan het hogere luchtwegdrukken genereren, wat mogelijk het risico op longschade vergroot. Continue monitoring van de luchtwegdruk wordt essentieel bij het gebruik van deze modus.

Clinici moeten individuele patiëntfactoren in overweging nemen, waaronder de longgeschiedenis, de chirurgische procedure en de diepte van de anesthesie bij het selecteren van beademingsmodi. Hybride benaderingen zoals druk-gereguleerde volumeregeling (PRVC) kunnen in bepaalde gevallen een evenwichtige druk- en volumeregeling bieden.

Nauwkeurige beademingsinstellingen hebben een aanzienlijke invloed op de ademhalingsfunctie en longbescherming:

• Teugvolume (Vt): Traditionele aanbevelingen van 10-12 ml/kg zijn vervangen door bewijs dat kleinere volumes (6-8 ml/kg) ondersteunt om het VILI-risico te verminderen. Voor ARDS-patiënten of patiënten met een risico, kunnen zelfs lagere volumes (4-6 ml/kg) geschikt zijn.
• Ademhalingsfrequentie (RR): Meestal ingesteld op 12-16 ademhalingen/minuut, RR moet worden aangepast om normale PaCO2-niveaus (35-45 mmHg) te handhaven op basis van de metabole behoeften.
• Inspiratie-expiratieverhouding (I:E): Standaardverhoudingen van 1:2 of 1:3 zorgen voor voldoende expiratoire tijd. Patiënten met luchtwegbeperking (bijv. COPD) vereisen een langere expiratie om intrinsieke PEEP te minimaliseren.
• Positieve eind-expiratoire druk (PEEP): Over het algemeen gehandhaafd op 5-10 cmH2O, PEEP voorkomt alveolaire collaps, maar vereist zorgvuldige titratie om overdistensie te voorkomen en tegelijkertijd de oxygenatie te optimaliseren.
• Piek inspiratoire druk (PIP): Moet onder de 30 cmH2O blijven om barotrauma te voorkomen. Overmatige PIP kan aanpassingen van het teugvolume of de inspiratoire flow vereisen.

Om het VILI-risico te minimaliseren, moeten clinici het volgende implementeren:

• Beademing met een laag teugvolume (6-8 ml/kg)
• Beperking van de luchtwegdruk (PIP <30 cmH2O)
• Juiste PEEP-titratie
• Permissieve hypercapnie indien nodig
• Vermijden van overmatige beademing
• Periodieke longrecruitmentmanoeuvres

Bepaalde patiëntgroepen vereisen aangepaste beademingsbenaderingen:

• Obesitaspatiënten: Verminderde longcompliance vereist kleinere teugvolumes (6 ml/kg), hogere PEEP (8-12 cmH2O) en verhoogde ademhalingsfrequenties.
• COPD-patiënten: Luchtwegbeperking vereist verminderde teugvolumes (6-8 ml/kg), lagere ademhalingsfrequenties en verlengde expiratietijden.
• Patiënten met laparoscopische chirurgie: Verhoogde intra-abdominale druk vereist hogere teugvolumes (8-10 ml/kg) en PEEP (5-8 cmH2O) om een adequate beademing te handhaven.

Hoewel essentieel voor respiratoire ondersteuning, brengt mechanische beademing potentiële complicaties met zich mee, waaronder VILI (barotrauma, volutrauma, atelectrauma), ventilator-geassocieerde pneumonie (VAP), pneumothorax en hemodynamische instabiliteit. Continue monitoring van respiratoire, circulatoire en oxygenatieparameters blijft cruciaal voor vroege detectie van complicaties.

Aan anesthesie gerelateerde mechanische beademing vereist nauwgezet, geïndividualiseerd management. Door een uitgebreid begrip van beademingsmodi, zorgvuldige parameterselectie en implementatie van longbeschermende strategieën, kunnen clinici de veiligheid van de patiënt en de uitkomsten van het postoperatieve herstel optimaliseren.